Navy Uniform History - Origins and Evolution

In 1791, de VSMinister van Oorlog (de voorloper van het Ministerie van Defensie) gaf een bevel waarin de benodigde kleding voor officieren bij de marine werd geschetst. Het voorzag in een onderscheidende kleding voor de officieren die de schepen zouden besturen, maar bevatte geen specifieke instructies voor aangeworven zeelieden. De gebruikelijke jurk van een zeeman bestond uit een kort jasje, een hemd, een vest, een lange broek en een zwarte laag gekroonde hoed.

In 1802 stelde de Amerikaanse minister van Marine de kleuren in van de uniformen van de marine: blauw en goud. In de loop der jaren zijn er enkele toevoegingen aan de vereiste kleding voor marine-personeel, maar blauw en goud zijn gebleven.

Fouled Anchor Insignia

Het vuile anker als een marine-insigne komt van de Britse marine. Het symbool kreeg zijn start als het zegel van Lord Howard van Effingham, Lord Admiral of England ten tijde van de nederlaag van de Spaanse Armada in 1588. Tijdens deze periode werd het persoonlijke zegel van een grootofficier van de staat aangenomen als zegel van zijn kantoor.

Het vervuilde anker blijft nog steeds het officiële zegel van de Lord High Admiral of Great Britain. Toen dit kantoor deel uitmaakte van de huidige Admiraliteitsraad, werd het zegel bewaard op knoppen, officiële zegels en badges. De goedkeuring door de Amerikaanse marine van dit symbool en vele andere gebruiken kan rechtstreeks worden toegeschreven aan de invloed van de Britse maritieme traditie.

Kaki kleding in de marine

Khaki is ontstaan ​​in 1845 in India, waar Britse soldaten witte uniformen in modder, koffie en kerriepoeder doorweekt hebben om in het landschap te passen. Khaki-broeken maakten hun debuut in de Amerikaanse marine in 1912 toen ze werden gedragen door marine-vliegeniers en in 1931 werden goedgekeurd voor onderzeeërs.

In 1941 keurde de marine khakis goed voor het dragen op het station door hoge officieren, en kort nadat de hoofden en officieren van Pearl Harbor gemachtigd waren om khakis te dragen terwijl ze aan land waren met verlof.

Bruine schoenen

In 1913 werden hooggerande schoenen van bruin leer eerst geautoriseerd voor slijtage door piloten met kaki. De kleur veranderde in roodbruin in 1922. Uniformen die exclusief waren voor de luchtvaartgemeenschap werden in de jaren 20 van de vorige eeuw afgeschaft en in de jaren 1930 opnieuw in gebruik genomen. De toegestane kleur van vliegeniersschoenen is sindsdien afgewisseld tussen bruin en zwart.

Peacoat

De peacoat is een versie voor koud weer van het eerste uniform dat is goedgekeurd, het erwtenjasje. De warme, zware vacht is gemaakt van "Pilot" -doek, een koers, stevige, gebolde blauwe doek met een dutje aan één kant.

Bell-Bottom-broek

Er wordt algemeen aangenomen dat de broek werd geïntroduceerd in 1817 om mannen toe te staan ​​ze over de knie te rollen bij het wassen van de dekken en om het gemakkelijker te maken om ze snel te verwijderen wanneer ze gedwongen worden om het schip te verlaten of als ze overboord worden gewassen. De broek kan als reddingsboei worden gebruikt door de benen te knopen.

Dertien knoppen op een broek

Er is geen relatie tussen de 13 knoppen op de broek en de 13 originele kolonies. Voor 1894 had de broek slechts zeven knopen en in de vroege jaren 1800 hadden ze 15 knopen.

Witte hoed

In 1852 werd een witte kap aan de zachte, vizierloze blauwe hoed toegevoegd. In 1866 werd een witte sennet strohoed toegestaan ​​als een extra item. Tijdens de jaren 1880 verscheen de witte "matrozenhoed" als een laag gewalste rand hoog gewelfd item gemaakt van wigvormige stukken canvas om de strohoed te vervangen. Het canvas werd uiteindelijk vervangen door katoen als een goedkoper, comfortabeler materiaal. Veel klachten over de kwaliteit en constructie leidden tot aanpassingen die eindigden in de momenteel gebruikte witte hoed.

Officer Stars

Officierssterren werden voor het eerst goedgekeurd voor officiersuniformen in 1864. Alle voorschriften sinds 1873 hebben gespecificeerd dat één straal naar beneden wijst in de richting van de gouden streep op de mouw. De reden hiervoor is onbekend.

Strepen en sterren op jumper-uniformen

In 1876 werden drie strepen op de kraag voorgesteld voor alle graden, met de strepen op de manchetten om graad aan te geven. Eén streep voor E-1, etc.

Onderscheidende merken / classificatiebadges

In 1841 werden insignes die 'onderscheidingstekens' werden genoemd voor het eerst opgenomen als onderdeel van het officiële uniform. Een embleem van een adelaar en een anker, een voorloper van het classificatiebadge, was het eerste onderscheidende merk. In 1886 werden ratingbadges vastgesteld en werden ongeveer 15 specialiteitsmerken verstrekt om de verschillende ratings te dekken.

In 1893 werden onderofficieren opnieuw ingedeeld en werd de rating van hoofdonderofficier vastgesteld. Tot 1949 werden rating-badges op de rechter- of linkermouw gedragen, afhankelijk van het feit of de betrokken persoon aan stuurboord of aan de havenwacht zat. Sinds februari 1948 zijn alle onderscheidende kenmerken op de linkermouw tussen de schouder en de elleboog gedragen.

Halsdoek voor heren

De zwarte halsdoek of bandana verscheen voor het eerst al in de 16e eeuw en werd gebruikt als een zweetband en kraag sluiting. De mythe dat de zwarte halsdoek is ontworpen als een teken van rouw om de dood van admiraal Horatio Nelson is niet waar.

Enlisted Women

Het eerste soldatenuniform bestond uit een single-breasted jas, blauw in de winter en wit in de zomer, een lange rok en een straight-brimmed zeemanshoed, blauw vilt in de winter en wit stro in de zomer, zwarte schoenen en kousen.

Het is sindsdien geëvolueerd en nu kleden vrouwelijke zeelieden zich in dezelfde uniformen als hun mannelijke tegenhangers.

Command at Sea Pin

Deze onderscheiding werd in 1960 opgericht om de verantwoordelijkheden te erkennen die werden opgedragen aan de officiers van de Marine die het bevel voeren of die met succes schepen en vliegtuigeskadrons van de vloot hebben bevolen. De samenstellende delen omvatten een commissie-wimpel, een anker en de lijnster.

Aviation Green Uniform

In 1917 werd het groene uniform "Forestry" van het Amerikaanse Korps Mariniers goedgekeurd voor luchtvaartofficieren als een winterwerkuniform. Het vroegste gebruik van het uniform door aangeworven mannen kwam in 1941 toen de belangrijkste onderofficieren aangeduid als Marine Aviation Pilots gemachtigd waren om het uniform te dragen.

Verouderde Navy Uniform Functies

Grijze uniformen in dezelfde stijl als kaki werden voor het eerst geïntroduceerd in 1943 als officiersuniform. De marine schafte het gebruik van "grijzen" in 1949 af.

Eerst goedgekeurd in 1852, werd de vlakke hoed geëlimineerd in 1963 toe te schrijven aan niet beschikbare materialen.

Een hoed gedragen door officieren met ceremoniële uniformen, een gespannen hoed, meestal aangeduid als een "voorste en achterste" hoed, werd gedragen tijdens de 1700s. Het werd stopgezet in 1940.

Een korte sabel met een snij- en stootmes en een grote handbeschermer. De kapstok werd uitgegeven aan soldaten als een zijarm en werd tot het begin van de Tweede Wereldoorlog in de wapenarsenalen van schepen bewaard. De wapens werden officieel verouderd verklaard in 1949. De kapstok werd beschouwd als een kwestie van de organisatie kwestie, maar werd nooit beschouwd als een onderdeel van de dienstplichtige uniform.

Eagle on Crows / Devices

Gedurende vele jaren specificeerden de Verenigde Staten gemodificeerde vormen van de Napoleontische adelaar in de apparaten en insignes die werden gebruikt om de verschillende rangen en ratings van aangeworven mannen en officieren te onderscheiden. Deze adelaar was meestal gegoten, gestempeld of geborduurd naar links gericht en dezelfde praktijk werd door de marine gebruikt.

Waarom de linker Napoleontische adelaar onbekend is. In 1941 veranderde de marine de verschijning van de adelaar om de Heraldische regels te volgen, die recht op de zwaardarm van de drager gericht zijn. Deze regel blijft van toepassing en de adelaar wordt nu geconfronteerd met de voorzijde of het recht van de drager.