Heeft de media een liberale voorbode?

"Is de media liberaal?" is een vraag die lezers en kijkers vaak stellen, omdat politici die beschuldiging routinematig maken, vooral tijdens verkiezingsjaren. Hoewel het gebruikelijk is om claims van liberale vooringenomenheid van de media te horen, wordt er nader onderzoek gedaan om te ontdekken of ze waar zijn.

vordering

Omdat politiek een bloedsport is, wordt elke keer als de nieuwsmedia een negatief bericht tegen een kandidaat of overheidsleider rapporteren, vaak onmiddellijk de beschuldiging geuit dat de verslaggever, haar redacteuren of bedrijfseigenaars de hulpeloze politicus alleen maar om de mensen te helpen. Het is gebruikelijker om beschuldigingen te horen van liberale media-bias in plaats van conservatieve media-bias.

Het misverstand van de media dat sommige mensen, inclusief politici, proberen over te brengen, is dat in mediabedrijven in het hele land geheime bijeenkomsten plaatsvinden, waar verslaggevers bevelen krijgen hoe ze het nieuws kunnen afschalen, zodat er een liberaal politiek voordeel is. Voordat een verhaal on-air, online of in gedrukte vorm wordt gepubliceerd, is het vervormd, zodat liberale politieke standpunten worden bevorderd, terwijl conservatieve overtuigingen worden onderdrukt.

bewijsmateriaal

Claims van liberale media bias gaan decennia terug. De regering-Nixon zei dat de nieuwsmedia bevooroordeeld waren tegen de Amerikaanse oorlog in Vietnam en dat de voortdurende negatieve berichten de Amerikaanse militaire inspanningen zwaarder maakten. Tijdens zijn verkiezingscampagne presidentskandidaat George H.W. Bush noemde journalisten "treurige experts" voor het beschrijven van zijn sputterende campagne uit 1980.

Tijdens de presidentsverkiezingen van 2008 werden de media overtuigd omdat Barack Obama het Witte Huis kon winnen terwijl hij de John McCain en Sarah Palin in een slecht daglicht zette. Het Katie Couric-interview dat Palin doorstart, is een voorbeeld dat door conservatieven wordt aangevoerd als bewijs voor hun beweringen.

tegeneis

Nieuwsverslaggevers hebben inderdaad de militaire inspanningen van de VS in Vietnam bekritiseerd. CBS-nieuwsanker Walter Cronkite, een van de 10 tv-legendes, keerde terug van een reis naar Vietnam om te zeggen dat de oorlog niet te winnen viel. Het was een van de 12 evenementen die de berichtgeving veranderde. Maar president Lyndon B. Johnson, een liberaal democraat, zat nog steeds in het Witte Huis. Dus de analyse van Cronkite zou kritisch zijn geweest over een liberale politicus, en niet over een conservatieve politicus.

Ook toont het bewijs dat Cronkite niet de Amerikaanse kansen in Vietnam had gedoemd sinds zijn eerdere rapporten positief waren.

Wat betreft de presidentiële campagne van 2008, media-aandacht gericht op de Democratische race voor president vanwege zijn historische aard. De genomineerde zou Barack Obama of Hillary Clinton worden. De verhaallijn was spannender dan de wedstrijd aan de Republikeinse kant.

Wat het interview met Katie Couric betreft dat Palin spartelde, hebben liberalen lang geargumenteerd dat het interview van Couric helemaal niet moeilijk was. Couric vroeg bijvoorbeeld alleen wat tijdschriften en kranten Palin las, en Palin antwoordde met "allemaal" en zou geen specifieke naam geven, waardoor de vice-presidentskandidaat niet geïnformeerd zou zijn.

Maar terwijl sommigen beweren dat de Republikeinse kandidaat John McCain geen gunstige berichtgeving kreeg, werd hij lange tijd beschouwd als een favoriet van nieuwsverslaggevers. Een deel daarvan was vanwege zijn "Straight Talk Express" -bus tijdens de verkiezingen van 2000. Verslaggevers hadden bijna non-stop toegang tot McCain terwijl ze allemaal het platteland bereisden tijdens de Republikeinse voorverkiezingen van dat jaar.

Bottom Line

Bij het bespreken van aantijgingen van liberale media-bias is het belangrijk om de media te definiëren. Hollywoodsterren, zoals de liberale George Clooney, zijn niet verlegen om hun politieke mening te uiten of om kandidaten te kiezen. Oprah Winfrey wordt gecrediteerd met het geven van Obama de boost die hij nodig had om Hillary Clinton in te halen in de Democratische voorverkiezingen van 2008, hoewel ze een reactie van sommige kijkers kreeg omdat ze haar een vrouwelijke kandidaat had onthouden. Clint Eastwood is echter al lang favoriet bij conservatieve kandidaten en sprak op de Republikeinse Nationale Conventie van 2012.

Noch Clooney noch Winfrey is gebonden aan dezelfde ethische normen van traditionele nieuwsverslaggevers, die er goed aan doen niet te kieskeurig te worden met politieke kandidaten. Talkshotels, zoals Rachel Maddow van MSNBC, presenteren gehelde tv-programma's die niet als normaal nieuws mogen worden beschouwd. Hoewel ze politiek liberaal is, wordt ze gecompenseerd door Sean Hannity en andere conservatieven op Fox News Channel.

Traditionele nieuwsmedia presenteren soms nieuwsverhalen die kritisch staan ​​tegenover presidentiële administraties of campagnes, zoals Cronkite generaties geleden deed. Die rapporten moeten voldoen aan normen van nauwkeurigheid en evenwicht, om beschuldigingen van vooringenomenheid te voorkomen.

Voor degenen die in de nieuwsmedia werken, is het een onderdeel van een waakhond zijn tegen overheidsfunctionarissen door kritiek te weerstaan. Voor kijkers zorgt het ontvangen van nieuws uit verschillende bronnen, zelfs van talkshow-hosts met tegenovergestelde standpunten, voor exposure aan alle kanten van politieke kwesties.