Wat onderscheidt retail- en institutionele entiteiten?

De financiële dienstensector heeft een breed scala aan individuele en zakelijke klanten die allemaal tot een van de twee categorieën behoren - particuliere of institutionele klanten. De termen "investeerder" en "klant" zijn uitwisselbaar omdat financiële adviseurs voornamelijk beleggingsadvies, begeleiding bij het winstgevend houden van die beleggingen bieden en adviseren over verzilvering en het verminderen van investeringen.

Retail definiëren

De term retail houdt in dat er zowel mom-and-pop-winkels als megaketen-kruideniers zijn. Wat de financiële dienstverleners en hun klanten betreft, zou echter alleen de moeder-en-pop-operatie als een particuliere klant worden beschouwd, omdat deze meestal wordt gerund door een persoon of een gezin en een kleine onderneming is. De megawinkel zou vanwege zijn omvang als een instelling worden beschouwd.

De term instelling heeft betrekking op grotere klanten zoals banken, fondsen die beleggingsportefeuilles onderhouden voor anderen, zoals pensioenfondsen, verzekeringsmaatschappijen en grote winkelbedrijven, als deze deel uitmaken van een nationale keten en hun werknemers investeringsmogelijkheden en pensioenregelingen bieden.

Een retailklant kan een zeer welgestelde persoon of een kleine, succesvolle onderneming zijn. De financiële activa van niet-professionele klanten kunnen zich uitstrekken tot tientallen miljoenen, dus klein vertaalt zich in geen geval in centen-ante.

Institutionele klanten

De meeste financiële adviseurs in financiële dienstverleners hebben alleen particuliere klanten. Institutionele klanten worden meestal onderhouden door een afzonderlijke institutionele verkoopafdeling. Evenzo zijn bepaalde bedrijfstakken en functies doorgaans georganiseerd in een detailhandelsdivisie op basis van klantgerichtheid. Naast financieel advies, omvatten andere categorieën financiële diensten financiële planning.

Het belangrijkste onderscheid tussen particuliere en institutionele klanten is het volume van de handel en de soorten investeringen waarin zij actief zijn.Een verzekeringsmaatschappij die beleid voor het hele leven verkoopt dat in de loop van de tijd contante waarde opbouwt, doet dit door een deel van uw premies te beleggen. Grote instellingen - banken, verzekeringsmaatschappijen, pensioenfondsen, beleggingsfondsen en exchange-traded funds (ETF's) - kopen en verkopen effecten voor hun beleggingsportefeuilles. U leent vervolgens tegen de groei van die portefeuilles, vaak belastingvrij.

Een verzekeringsmaatschappij heeft een ethische en professionele verantwoordelijkheid om uw premies goed maar veilig te beleggen. Als het regelmatig risicovolle beleggingen neemt en zijn polishouders consequent geld verliezen, kan het te maken krijgen met sluiting als gevolg van verlies van de klant. Aan de andere kant resulteren minuscule rendementen op investeringen ook in verloren klanten. Institutionele klanten zijn vaak gebonden door hun eigen service aan klanten. Een klein bedrijf heeft daarentegen weinig werknemers en verplichtingen.

Bottom Line

Particuliere klanten hebben de neiging om ronde kavels of 100 aandelen in te kopen. Ze kopen soms minder dan 100 aandelen, zelfs slechts een aandeel in een aantal zeldzame gevallen. Institutionele klanten zijn daarentegen geneigd om duizenden aandelen tegelijk te kopen en verkopen.

Zowel particuliere als institutionele beleggers beleggen in aandelen, obligaties, futures-contracten en opties, maar alleen institutionele beleggers hebben de neiging om op swaps en termijnmarkten te handelen. Vanwege de verschillende beleggingsdoelen en -praktijken die aan elk type klant zijn verbonden, zal het financiële advies dat aan particuliere klanten wordt verstrekt, totaal anders zijn dan het financiële advies dat aan institutionele klanten wordt verstrekt.