Waar zijn ratingbureaus voor?

Ratingbureaus beoordelen de financiële kracht van bedrijven en overheidsinstanties, zowel binnenlandse als buitenlandse, met name hun vermogen om de rente en hoofdsombetalingen op hun obligaties en andere schulden te voldoen. Ratingbureaus bestuderen ook zorgvuldig de voorwaarden van elke specifieke schuldkwestie. De rating voor een gegeven schuldkwestie weerspiegelt het vertrouwen van het agentschap dat de lener in staat zal zijn om de beloofde betalingen van rente en hoofdsom zoals gepland te voldoen. De rating voor een bepaalde schulduitgifte kan enigszins verschillen van de algehele kredietwaardigheid van de emittent, afhankelijk van de specifieke voorwaarden.

botsing

Schuldemissies met de hoogste kredietwaardigheid van de agentschappen zullen de laagste rentetarieven hebben. Het vertrouwen van beleggers in het vermogen van kredietnemers om aan hun betalingsverplichtingen te voldoen, wordt sterk beïnvloed door de analyses van de ratingbureaus. Ondertussen is de rente geëist door beleggers op een gegeven schuldkwestie omgekeerd gecorreleerd met de kredietwaardigheid van de kredietnemer: sterkere leners betalen minder, zwakkere kredietnemers betalen meer.

Analogie

De ratingbureaus verrichten soortgelijke werkzaamheden als consumentenkredietbureaus. De credit scores die de laatstgenoemden produceren voor individuen beïnvloeden op dezelfde manier de rentevoeten waarop individuen kunnen lenen.

Carrièremogelijkheden

Werken als een analist bij een ratingbureau is een manier om een ​​carrière in effectenonderzoek na te streven. De grotere ratingagentschappen hebben de neiging om grote aantallen entry-level openingen en stages te hebben, zodat ze het enorme aantal schuldeffecten op de markt kunnen monitoren. Ze helpen dus een groot aantal mensen opleiden die uiteindelijk in een vergelijkbare positie elders in de financiële dienstverlening werken.

minpunten

Ratingbureaus zijn het doelwit van hervormingsinspanningen en hebben de afgelopen jaren steeds meer kritiek gekregen op de kwaliteit van hun onderzoek. Veel waarnemers beweren dat ze slechte financiële voorspellers zijn, te traag om negatieve trends in de emittenten die ze volgen te zien en te laat om hun ratings te herzien. Er zijn ook belangenconflicten omdat (met uitzondering van Egan-Jones, een klein bedrijf dat de gebruikers van zijn ratings en rapporten beschuldigt) emittenten de ratingbureaus selecteren en betalen voor hun obligaties.

In een enquête van 2008 onder beleggingsdeskundigen door het CFA-instituut, beweert 11% van de respondenten ratingbureaus de rating van de obligatie te hebben herzien onder druk van emittenten. Ondertussen heeft een Federal Reserve-studie uit 2003 de conflicten erkend, maar geconcludeerd dat er slechts kleine verstoringen waren, en dat ratingbureaus aanzienlijk meer waarde hechtten aan het bewaken van hun reputatie dan aan tevreden klanten.

Toonaangevende bedrijven

Drie bedrijven domineren deze sector. Per De Wall Street Journal ("Oproep voor reorganisatie van reuzen van waarderingen", 8/10/2011), hier zijn hun totale beoordelingen en het aandeel dat elk vertegenwoordigt van de meer dan 2,8 miljoen beoordelingen die gezamenlijk zijn uitgegeven door de tien nationaal erkende statistische ratingorganisaties (NRSRO's) die zijn aangewezen en gemonitord door de SEC:

• S & P (1.190.500 beoordelingen, of 42.2%)
• Moody's (1.039.187 beoordelingen, of 36,9%)
• Fitch (505,024 beoordelingen, of 17,9%)

Volgens een Piper Jaffray onderzoeksanalist geciteerd in de eerder genoemde WSJ artikel verdienen de grootste drie ratingbureaus gezamenlijk 95% van de inkomsten in deze sector. Een indicatie van hun relatieve invloed is dat, terwijl Standard & Poor's de markten schokte met zijn downgrade van de Amerikaanse federale schuld op 5/5/2011 naar AA +, Egan-Jones al veel eerder hetzelfde had gedaan, maar werd genegeerd.

De overige zeven NRSRO's nemen slechts 81,955 extra of 2,9% voor hun rekening. Ze zijn, met de jaren dat ze zijn gestart:

• A.M. Beste (opgericht in 1899, eerste beoordelingen uitgegeven in 1907)
• DBRS (1976)
• Japan Credit Rating Agency (1985)
• Rating- en investeringsinformatie. (1986)
• Egan-Jones Ratings (1995)
• Morningstar Credit Ratings (2001)
• Kroll Bond Rating Agency (2011; Jules Kroll richtte in 1984 onderzoekers op Kroll Associates)

Gecombineerd, Standard & Poor's en Moody's beoordelen ongeveer 80% van alle obligaties van bedrijven en gemeenten (staat en lokale overheden). Ze worden over het algemeen gezien als een hoofd boven Fitch. Het oudste lid van de tien NRSRO's is A.M. De beste, een kleine, maar gerespecteerde specialist in ratingverzekeringsmaatschappijen.