De moderne geschiedenis van de forensische wetenschap

Tegenwoordig lijkt het erop dat de banen van forensische wetenschappers overal zijn. Specialisten worden naar voren gebracht en op de tribune gezet in spraakmakende processen, experts worden voortdurend geïnterviewd voor analyse van het nieuws en televisieprogramma's zoals CSI portretteren de glorie en intriges van onderzoeken naar plaats delict.

Jonger dan het lijkt

Verrassend genoeg, terwijl het gebruik van wetenschap in criminele onderzoeken op de een of andere manier al bestond sinds het Romeinse Rijk, is het idee van forensische wetenschap als een discipline en een carrière amper 100 jaar oud. Het is pas in de vorige eeuw dat wetshandhavingsinstanties en de rechtbanksystemen zo zwaar zijn gaan vertrouwen op het gebruik van wetenschappelijke praktijken in onderzoeken naar plaats delicten.

Tot het midden van de negentiende eeuw was het gebruik van wetenschap bij onderzoeken bekend en besproken, maar de juiste toepassing van wetenschappelijke principes was nog niet volledig uitgewerkt. Door de geschiedenis heen waren er voorbeelden geweest van verschillende bewijsstukken die tot veroordelingen of vrijspraken leidden die in overeenstemming lijken te zijn met wat we nu als forensisch onderzoek herkennen.

Versnelde vooruitgang

Tijdens de jaren 1800, echter, de toepassing van het wetenschappelijke principe voor strafrechtelijke onderzoeken versneld. Kleding en plantaardige granen werden gebruikt om verdachten op de plaats van misdaden te plaatsen. De uitvinding van de camera bracht het gebruik van fotografie met zich mee om misdaadscènes te documenteren en te bewaren. Waterstofperoxide bleek te schuimen toen het oxideerde toen het in contact kwam met hemoglobine, wat aantoont dat het in staat is om te testen op de aanwezigheid van bloed.

Al deze ontwikkelingen kwamen snel en furieus en werden gecombineerd om een ​​hernieuwde ijver voor wetenschap binnen het rijk van de criminologie te brengen. Mysterieuze romans en detectiveverhalen kregen populariteit in de reguliere cultuur, geleid door belangrijke personages zoals de iconische Sherlock Holmes van Sir Arthur Conan Doyle.

Vingerafdrukken smeden de weg

Natuurlijk waren dit allemaal belangrijke aspecten van de proliferatie van forensische wetenschap als een discipline. Misschien wel de belangrijkste vooruitgang was echter het onafhankelijke werk van de Engelsman Henry Faulds en William Herschel en de Amerikaanse wetenschapper Thomas Taylor die het unieke karakter van menselijke vingerafdrukken beschrijven en hun mogelijke gebruik bij het identificeren van mensen die leiden tot de codificatie en standaardisatie van geaccepteerde praktijken binnen de forensische wetenschap.

Dr. Edmond Locard, Pioneer

Geen enkele vermelding van de geschiedenis van forensische wetenschap zou compleet zijn zonder de geweldige bijdragen te bespreken van Dr. Edmond Locard, een Franse wetenschapper en criminoloog die rechten en medicijnen had gestudeerd. Locard stelde het idee voor dat "alles een spoor nalaat", een principe dat vandaag de dag de boventoon voert in het onderzoek naar plaats delict.

Het Uitwisselingsprincipe van Locard huldigde het idee dat alles en iedereen die een plaats delict betreedt een bewijs achterlaat. Evenzo neemt iedereen en alles een stukje van de plaats delict met zich mee wanneer ze vertrekken.

The First Crime Lab

Locard's overtuiging en onderzoek hebben hem ertoe gebracht het politiebureau in Lyon, Frankrijk, ervan te overtuigen hem een ​​kantoor en een staf te bezorgen om bewijsmateriaal verkregen uit misdaden te analyseren. De twee zolderkamers en zijn twee assistenten werden al snel 's werelds eerste misdaadlaboratorium.

Specialiteiten in Forensic Science

Vandaag de dag is het gebied van de forensische wetenschap bijna ontploft. Ontwikkelingen in de technologie maken een betere analyse en een beter begrip mogelijk van wetenschappelijke principes in alle soorten bewijsmateriaal. Dit stelt criminaliteitscènes op hun beurt weer in staat om zich te specialiseren in gebieden zoals bloedvlekpatroonanalyse en ballistiek.

DNA-analyse

De vooruitgang van de twintigste eeuw werd grotendeels gebouwd op het grondwerk dat in de negentiende eeuw werd gelegd, waarbij technieken werden verbeterd voor zowel analyse als behoud van bewijsmateriaal. Aan het einde van de twintigste eeuw kwam de grootste doorbraak in het onderzoek naar misdaadscene sinds fingerprinting standaard werd, met de komst van DNA-analyse en identificatie.

De toekomst van forensische wetenschap

Het recente gebruik van DNA in strafrechtelijk onderzoek heeft niet alleen geleid tot de positieve identificatie van talloze criminelen, maar heeft ook geleid tot het omverwerpen van eerdere overtuigingen en het vrijgeven van honderden onschuldige mensen. Met nieuwe ontwikkelingen in politietechnologie en computerwetenschap zullen onderzoek naar misdaadscene en forensische wetenschap alleen maar nauwkeuriger worden naarmate we de toekomst ingaan.

Werken in Forensic Science

Het werken als onderzoeker van een misdaadscène kan een zeer lonend vooruitzicht zijn. Omdat het veld nog relatief nieuw is, kunnen forensische wetenschapscarrières je op de hoogte brengen van nieuwe technieken, technologie en onderzoek. Bovendien kun je goed slapen als je weet dat je werkt om gerechtigheid te brengen en anderen te helpen.