Marine Infantry inpakken voor een gevechtspatrouille in Irak

door Cpl. Shawn C. Rhodes

FALLUJAH, Irak - De standaard vechtbelasting voor mariniers in Irak is allesbehalve 'standaard'. Natuurlijk zijn er de "must-have" items - wapen, EHBO-kit, helm en flak jack - maar als het gaat om de "nice-to-haves" is het elke Marine voor zichzelf.

"We vertrekken over vijf minuten op een patrouille! Pak je spullen samen!" zei Staff Sgt. Christian B. Amason, een pelotonssergeant voor Company G, 2nd Battalion, 2nd Marine Regiment, toegewezen aan de 1st Marine Division.

Dat was een gesneden en droge bestelling, maar met de uitrusting van vandaag worden gevechtsladingen op maat gemaakt. Zelfs packs worden geleverd met afneembare pouches, die ruimte toevoegen en wegnemen voor uitrusting. Het is een evenwichtsoefening. Te veel spullen, het weegt de Marine omlaag. Te weinig, en ze lijden nodeloos.

Neem Amason, bijvoorbeeld. Hij is een voormalige soldaat van de Army Special Forces en een sluipschutter Marine. Hij heeft een groot aantal patrouilles onder zijn riem. Hij weet wat hij nodig heeft en wat hij zonder kan als hij naar het veld gaat.

"Ik neem altijd wat ik mijn catch-all-gear noem," legde Amason uit, een 32-jarige uit Elora, Tenn. "Dat zijn de basics zoals je wapen, munitie, optiek, navigatieapparatuur en luchtafweergeschut en helm. Met een watervoorziening, dat zorgt voor minstens 30 pond op je bovenlichaam.Als je een (machinaal) kanonnier bent, dan kan het gemakkelijk 50 kilo zijn."

Amason weet wat hem in leven zal houden in het veld, maar er is een item waarmee hij nooit delen.

"Het maakt niet uit waar ik ga in het veld, ik neem altijd mijn 'woobie'," voegde hij eraan toe. "Dat is wat mijn vrouw mijn poncho-voering noemt."

Volgens Amason is de poncho-voering het beste stuk gereedschap dat hij heeft, waardoor hij warm blijft bij koud weer en koel bij warm weer. Andere mariniers hebben verschillende behoeften die ze willen dragen.

"Ik ben de go-to-guy op een patrouille, een gewone wandeling 'Saigon Sam's'", zei Lance Cpl. Ryan P. Taylor, in verwijzing naar de militaire voorraadwinkel net buiten Camp Lejeune, N.C.

Van de Dumfries, Va. Rifleman is bekend dat hij altijd een constante aanvoer heeft van chemische lichten, parachutekoord, vliegtape, schoenpoets die wordt gebruikt om laarzen en superlijm te repareren, onder andere in zijn rugzak.

"Je weet maar nooit wanneer je iets nodig hebt, dus ik probeer het mee te nemen," voegde hij eraan toe.

De steunpilaar van infanteristen in het veld is ongetwijfeld chow. Als ze niet klaar zijn met de maaltijden, klaar om te eten, worden ze uitgegeven, veel mariniers hebben een goede voorraad junkfood.

Dit geldt met name voor Sgt. James M. Back, een pelotonsgids uit Logan, Utah. Bekend als 'Snacks' aan zijn pelotongenoten, heeft de Marine altijd een constante aanvoer van voedsel.

"Ik geef het mijn vrouw de schuld," zei hij. "Ze zorgt echt voor me met zorgpakketten, dus iedereen weet dat ze naar me toe komen voor junkfood."

Back weet ook hoe hij moet inpakken voor een patrouille. Met extra sergeant-punthaken, ritsbinders, cafeïnepillen voor late patrouilles, batterijen van verschillende grootte, reserve-sokken, een fluitje, zonnebrandcrème en een zaklamp, voelt Back zich voorbereid op wat er ook mag komen.

"Mariniers leren van de ervaring van hun teamleiders en ontdekken vervolgens zelf wat voor hen werkt," zei Back. "Het komt er echt op neer wat je bereid bent te dragen om voorbereid te zijn op alles waar je maar bij kunt komen."