De geschiedenis en functie van Chapbooks in creatief schrijven

Een kapboek wordt traditioneel omschreven als literatuur die voornamelijk bestaat uit kleine pamfletten van populaire verhalen, ballades, kinderverhalen, religieuze traktaten, politieke traktaten, kinderrijmpjes, volksverhalen, almanakken en poëzie. Voor moderne schrijvers is een stamboek gewoon een boekje met creatief werk van ongeveer 30 tot 40 pagina's lang. Veel uitgevers houden een Chapbook-prijsvraag en geven de winnaars een geldprijs en een publicatie in het hoofdartikel.

De geschiedenis van Chapbooks

Chapbooks kwamen voor het eerst tot stand in het Europa van de 16e eeuw met populaire sprookjes als 'Jack en Giant Killer'. Ze waren goedkoop geconstrueerd en niet altijd aantrekkelijk voor het oog, maar in de jaren 1500 werden ze gekocht door mensen die anders geen boeken konden kopen en vaak werden uitgegooid na het lezen of hergebruiken.

Chapbooks waren een belangrijk middel om de populaire cultuur te verspreiden onder gewone mensen, vooral degenen die op het platteland woonden. Ze vermaakten, verschaften informatie en boden geschiedenis aan. Chapbooks hebben zelfs bijgedragen aan het verhogen van het percentage geletterdheid. Analfabetisme in Engeland in de jaren 1640 was ongeveer 70% voor mannen, en het percentage daalde tot 40% in het midden van de 18e eeuw.

Het aantal Engelstalige chapbooks is verbijsterend. Tijdens de 1660s werden er elk jaar wel 400.000 almanakken afgedrukt, genoeg om te verspreiden naar een van de drie families in Groot-Brittannië. Chapbooks waren geprijsd om betaalbaar te zijn voor werknemers, hoewel hun verkopen niet beperkt waren tot de werkende klasse. Ballads verkocht voor een halfpenny of slechts een paar centen. Chapbooks leken te verdwijnen tot de 19e eeuw, maar in de laatste 100 jaar zijn ze weer opgedoken, voornamelijk onder poëzie en korte prozaschrijvers.

Hoe ze er vandaag uitzien

Chapbooks zijn meestal kunstzinnige, goed gemaakte pamfletten gebonden door zadel-nietjes. Een kenmerk dat in de loop van de tijd niet is veranderd, is dat ze over het algemeen een hogere esthetische of artistieke kwaliteit hebben dan traditionele boeken, omdat uitgevers eerder bereid zijn te experimenteren omdat de oplage korter is. Hoewel de hoofdboeken niet als een "echte" publicatie van een boek gelden, dragen ze wel degelijk een prestige. Voor schrijvers - meestal dichters - is het een kans om een ​​deel van een manuscript te laten zien of om een ​​korter gepubliceerd werk te zien.

Wedstrijden

Poëzie-chapbooks zijn de meest voorkomende, en hoewel het chapbook niet kwalificeert als een volledige publicatie, is het een goede gelegenheid voor de schrijver om te experimenteren en om het te gebruiken als springplank voor professionele ontwikkeling. New Yorks Center for Book Arts 'poëzie-chapbookwedstrijd biedt kunstenaars en schrijvers de mogelijkheid om samen te werken bij het creëren van wat in wezen een kunstwerk is. Er worden slechts 100 exemplaren van het boek afgedrukt en 10 ervan gaan naar de kunstenaar.

Andere chapbook-wedstrijden zijn misschien niet zoveel gericht op de geschiedenis en esthetiek van het boek, maar ze produceren over het algemeen een meer kunstig product dan standaard uitgevers van boeken. Het kleinere formaat en de oplage zorgen voor meer nadruk op ontwerp en esthetiek. Hoewel ze misschien niet een enorm publiek bereiken, kunnen chapbooks worden gewaardeerd als een fysiek object op een manier die veel hedendaagse boeken niet kunnen.