Productiekredieten in bedrijven voor beveiligingsbemiddeling

Hoewel het gebruikelijk is om te zeggen dat financiële adviseurs worden betaald op basis van commissies, is dit niet strikt het geval. Integendeel, hun contante compensatie is gelijk aan hun geaccumuleerde productiekredieten maal een uitbetalingsratio. productiekredieten kunnen gelijk zijn aan, minder dan of zelfs meer dan de werkelijke inkomsten die het bedrijf heeft verdiend voor een bepaalde transactie die door de financieel adviseur namens een klant is uitgevoerd. Bij beurstransacties die worden uitgevoerd op de New York Stock Exchange, zijn productiekredieten doorgaans gelijk aan het bedrag van de commissie die door de klant is betaald.

Om deze reden, en omdat dergelijke beursgenoteerde aandelenhandel traditioneel het grootste deel vormden van de inkomstenstroom die werd gegenereerd door de meeste financiële adviseurs, werd het gebruikelijk om productiekredieten te vermengen met commissies die veel worden gebruikt.

Soorten productiekredieten

Productiekredieten zijn normaliter gelijk aan, of op zijn minst in de buurt van, de verkoopkosten die zijn ingebed in een bepaalde effectentransactie. Deze omvatten bijvoorbeeld:

• commissies door de klant betaald voor een transactie waarbij de beursvennootschap optreedt als een agent, hetzij door de transactie uit te voeren op een effectenbeurs, hetzij door een andere onderneming die een markt op die markt aanbrengt. In het geval van klanten die op activa betalen, in plaats van provisies voor individuele transacties, zullen productiekredieten normaal gesproken gelijk zijn aan die op activa gebaseerde vergoedingen.
• De opmaak of korting door de klant betaald voor een transactie waarbij de beursvennootschap optreedt als een principaal en de order vervult uit een inventaris van de effecten die zij houdt en beheert. Markups op klantaankopen en markdowns op klantverkopen worden doorgaans op dezelfde manier berekend als commissies op agententransacties.

• Concessies verkopen bij nieuwe emissies van effecten. De prijs van een nieuwe emissie van eigen vermogen of schuld omvat doorgaans een verkoopconcessie en een underwriting fee die gelaagd zijn bovenop het nettobedrag dat de emittent zal ontvangen. De verkoopconcessie compenseert verkopers (zoals financiële adviseurs) voor het vinden van investeerders die bereid zijn om de kwestie aan te kopen. De underwriting fee compenseert de zakenbankiers en de assuradeuren die de deal hebben gestructureerd en die mogelijk een bepaald risico nemen als het niet tegen de aangegeven prijs uitverkocht is.

• Verkoopkosten ingebed in de prijsstelling van beleggingsfondsen. Sommige beleggingsfondsen worden verkocht met expliciete verkoopkosten die de klant gemakkelijk kan zien en andere niet. Op het gebied van beleggingsfondsen worden verkoopkosten traditioneel verkoopbelastingen genoemd. Sinds de jaren tachtig richten beleggingsmaatschappijen zich steeds vaker op zogenoemde back-end-belastingen die ten tijde van de verkoop aan de klant in rekening worden gebracht, in plaats van op het moment van aankoop. Er zijn ook zogenaamde level load-fondsen waarin de verkoopkosten zijn vervat in de jaarlijkse bedrijfskosten van het fonds. Deze regelingen zijn ontwikkeld om de groeiende populariteit van 'no-load'-fondsen tegen te gaan die rechtstreeks door de beleggingsmaatschappij aan de belegger worden verkocht, in plaats van via effectenmakelaars en verkopers zoals financiële adviseurs. Door frontale belastingen te vervangen door vertraagde ladingen, hebben beleggingsfondsen met verkoopkosten een manier gevonden om beleggersresistentie te overwinnen.

• Overige productiekredietprijzen:Productiekredieten kunnen ook worden toegekend voor niet-transactiewerkzaamheden door een financieel adviseur, bijvoorbeeld om een ​​klant te overtuigen om een ​​formeel financieel plan door het bedrijf te laten opstellen.
• Smaak van de maand: Bedrijven hebben regelmatig speciale marketingritmes die van maand tot maand variëren, waarvoor extra productiekredieten worden toegekend die verder gaan dan de gebruikelijke. Dergelijke campagnes worden vaak 'smaak van de maand'-specials genoemd, met een vleugje minachting, aangezien financieel adviseurs zelden een langetermijnwaarde zien in deelname, maar dit wel zullen doen om hun compensatie te maximaliseren. In het geval van bedrijven die ook als marktmaker optreden, kunnen zij bonusproductiekredieten toevoegen om de verkoop van bepaalde effecten te stimuleren waarmee ze zijn opgezadeld met overtollige voorraad.

Ook gekend als: commissies

Alternatieve spelling:PCs

Voorbeelden: De financieel adviseur verdiende 250 productiekredieten voor deze transactie.