Wat is verhalende journalistiek?

Een meeslepende manier van vertellen, verhalende journalistiek wordt gebruikt om lezers te boeien door ze in een verhaal te tekenen met meer details dan in traditionele nieuwsverhalen. Het is een populair formaat voor tijdschriften als The New Yorker en kan moeilijk te definiëren en te schrijven zijn.

De enige sleutel tot verhalende journalistiek is de waarheid. Hoewel het gemakkelijk kan zijn voor schrijvers om overdreven beschrijvend te worden in hun verhalen, moeten ze de feiten relateren en versiering vermijden. Om deze reden is het een uitdagende vorm van journalistiek die oefening en veel aandacht voor detail vereist.

Wat Narrative Journalism is

Narratieve journalistiek is een vorm van journalistiek die verschilt van gewone nieuwsverhalen, die lezers alleen de basis bieden van wie, wat, waar, wanneer en waarom van een verhaal. Verhalende nieuwsartikelen zijn langer dan hetero nieuws en stellen de schrijver in staat om meer elementen van proza ​​te schrijven.

Verhalen die als verhalende journalistiek worden beschouwd, verschijnen vaak in tijdschriften en stellen een verslaggever in staat om een ​​onderwerp op verschillende manieren te benaderen. De beroemde journalist Tom Wolfe is een van degenen die wordt gecrediteerd met baanbrekend gebruik van verhalende journalistiek.

Narratieve journalistiek is ook bekend als literaire journalistiek of langgerekte journalistiek.

Wat definieert verhalende journalistiek

Er is veel discussie tussen professionele schrijvers over wat de verhalende journalistiek definieert en hoe nuttig het is. Het is een dunne lijn tussen het vertellen van verhalen en de waarheid.

Het verhalende verhaal moet alle nauwkeurigheid en feiten van elk nieuwsverhaal bevatten. Veel schrijvers hebben deze grens opgerekt en zijn betrapt en opgeroepen voor hun overdrijvingen. Alleen omdat je het rijk van het vertellen bereikt, wil nog niet zeggen dat je de waarheid kunt verzinnen. Daarom zijn veel redacteuren nors.

Verhalen worden vaak geschreven in de manier van vertellen met zoveel details als een romanschrijver in een boek, alleen in een korter, non-fictief stuk. Ze omvatten het karakter van een persoon, plaats of ding en gebruiken beschrijvend proza ​​om de lezer in het verhaal te brengen, vaak met de bedoeling een gevoel uit te lokken.

Heel vaak is het punt van een verhaal om lezers een verhaal te geven waar ze zich mee kunnen identificeren, vragen op te roepen die misschien niet gemakkelijk te beantwoorden zijn, of op de een of andere manier tot nadenken stemmen. Door beschrijvende woorden probeert de schrijver een verhaal te maken met een doel en verhalen nemen vaak sterke onderwerpen aan zoals menselijke interesse, cultuur of geschiedenis.

Veel narratieve journalisten kiezen ervoor om zich onder te dompelen in hun onderwerp. Ze brengen misschien een maand op straat door om een ​​verhaal te doen over het leven van een dakloze moeder of over de uithoeken van Amerika te wandelen die historische plaatsen verbinden die al lang vergeten zijn.

Hoewel het moeilijk te definiëren is, gaat de meest elementaire, verhalende journalistiek verder dan het presenteren van basisinformatie. Het probeert in het echte hart van het verhaal te komen zonder toegeeflijk te zijn.