Hoe creatieve schrijvers sentiment kunnen gebruiken

Sentimentaliteit komt op een gegeven moment voor een punt bij bijna elke schrijver. In een poging sterke emoties over te brengen, is het gemakkelijk om te ver te gaan en je lezer gemanipuleerd te laten voelen in plaats van te bewegen. Over-the-top emotie loopt het risico van opgerolde ogen en - het ergste geval van alles - van de lezer die je meesterwerk opzij legt, nooit meer terug te gaan naar het lezen ervan.

Sentiment is een goede zaak. We willen dat onze lezers emoties ervaren terwijl ze ons werk lezen. Sentimentaliteit, aan de andere kant, verwijst naar buitensporige of ongepaste emoties, en het moet ten koste van alles in fictie vermeden worden.

Wat is het verschil?

Denk aan het laatste goede boek dat je leest, het boek dat je niet kon neerleggen, degene die je in de vroege uurtjes naar de nachtkastklok had laten kijken met de gedachte: "Ik moet opstaan ​​en ga snel naar mijn werk. pagina en licht uit, ik zweer het. " Naar alle waarschijnlijkheid was je dat in dat verhaal, samen met de held of heldin. Je ervaart wat hij of zij ervaart. Dat is sentiment.

Sentimentaliteit is de schrijver die je vertelt wat hij of zij wil dat je voelt, vaak door je te laten weten wat de held of de heldin voelt.

"De aanblik was angstaanjagend" is een kaal voorbeeld van sentimentaliteit. "Bloed drupte van het mes in langzame, stollende bolletjes" is sentiment. Het inspireert een gevoel. Het vertelt de lezer ook dat het bloed niet langer warm is. U stelt een scène op, niet alleen om de lezer te vertellen wat er gebeurt.

Sentiment bereiken

Een van de meest productieve manieren om sentimentaliteit te bereiken, is door jezelf tijdens het schrijven letterlijk in de schoenen van je held of heldin te plaatsen. Zien wat hij of zij ziet. Vertel uw lezers wat het is. Probeer uw lezers niet te vertellen hoe uw karakter eruit ziet of reageert op wat hij of zij ervaart. Laat ze zien. Het overbrengen van een verhaal in de eerste persoon is een goede oefening om vaardigheden aan te scherpen die je naar andere werken kunt overdragen.

Het gebruik van een dialoogvenster kan ook erg nuttig zijn om sentiment te bereiken. "'Loop loop loop!' riep ze, "maakt duidelijk dat het bloed helemaal geen goede zaak is, zelfs niet als het lang genoeg van het mes druipt om een ​​beetje af te koelen.

En clichés uit het raam gooien. "Haar hart is gestopt" is net zo neerbuigend voor een lezer als: "Het zicht was angstaanjagend."

Doe wat onderzoek

De beste manier om over sentimentaliteit te leren is om veel te lezen, zowel literatuur als pulp. Let tijdens het lezen op je eigen reacties op boeken en onderzoek waarom ze slagen of falen in het opwekken van emoties in jou.

Ten slotte is het de moeite waard om erop te wijzen dat het mogelijk is om te corrigeren voor sentimentaliteit, zoals John Irving ons in zijn essay in New York Times, "Ter verdediging van het sentiment", herinnert.

Maar als schrijver is het lafhartig om zo angstsentimenteel te zijn dat men het helemaal vermijdt. Het is typisch - en vergeeflijk - onder schrijvers van studenten om niet bedeesd te zijn door simpelweg te weigeren over mensen te schrijven, of door te weigeren personages te onderwerpen aan emotionele uitersten. Een kort verhaal over een viergangendiner vanuit het oogpunt van een vork zal nooit sentimenteel zijn; het kan ons ook nooit veel interesseren. Een angst voor besmetting door soap-opera achtervolgt de geschoolde schrijver - en lezer - hoewel we allebei vergeten dat in de handen van een kluit, "Madame Bovary" perfect materiaal zou zijn geweest voor overdag televisie en een eigentijdse behandeling van "The Brothers Karamazov" zou kunnen zitten met een campus-setting.