Mortuary Affairs in het Amerikaanse leger

De meesten denken bij het nadenken over mortuariumzaken in relatie tot dienstleden die verloren zijn gegaan in oorlog. De beelden die te binnen schieten zijn die van kistjes die van het vliegtuig naar het Charles C. Carson Center for Mortuary Affairs op de luchtmachtbasis van de Dover worden gebracht, waar de overblijfselen van degenen die in actie worden gedood, worden verwerkt en naar huis worden teruggebracht. Maar Mortuary Affairs doet meer dan alleen onze KIA thuis vervoeren.

Mortuary Affairs is voor het zoeken, herstel, identificatie, voorbereiding en dispositie van menselijke resten van personen voor wie de Services verantwoordelijk zijn door status en uitvoeringsbevel (DoD burgers, contractanten en vreemdelingen indien van toepassing). De rol van de Mortuary Affairs-service is wettelijk vastgelegd in de Uniform Code of Military Justice, in 10 Amerikaanse Code Hoofdstuk 75 - Overleden personeel in Subhoofdstuk 1 - Overlijdensonderzoeken.

Een korte (en onvolledige) geschiedenis

• De Amerikaanse Burgeroorlog: Voorafgaand aan de Amerikaanse Burgeroorlog werden Amerikaanse soldaten begraven in de buurt van waar ze vielen, zonder enige moeite om terug te keren en weinig moeite gedaan om de doden te identificeren - de Burgeroorlog betekende de eerste keer dat de Verenigde Staten een gezamenlijke inspanning leverden om dode soldaten te identificeren (Algemeen Orde nr. 33 bepaalde dat veldcommandanten verantwoordelijk waren voor identificatie en begrafenisinspanningen).
• De Spaans-Amerikaanse oorlog: Tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog, hebben de Verenigde Staten een beleid ingesteld om soldaten die op buitenlandse bodem zijn gedood terug te brengen naar nabestaanden in de Verenigde Staten, en daarmee het eerste land ter wereld te worden dat dit doet. De dienst Gravesregistratie werd opgericht kort nadat de VS de Eerste Wereldoorlog ingingen en werd daarna ontbonden, maar werd pas aan het begin van de Tweede Wereldoorlog gereactiveerd. Na het einde van WOII werd Graves Registration effectief ontbonden tot - opnieuw - een nieuwe oorlog.

• De Koreaanse oorlog: De Koreaanse oorlog was een uitdaging voor Graves Registration, met het ruige terrein en de moeilijke communicatielijnen. Eind 1950 werd het beleid van "gelijktijdige terugkeer" uitgevoerd: in plaats van onze gevallenen op tijdelijke begraafplaatsen te begraven voor terugkeer op een toekomstige datum na het einde van de oorlog, werden de in actie gedode soldaten onmiddellijk teruggestuurd naar de Verenigde Staten. Dit beleid is nog steeds van kracht.
• De jaren 1980: Enkele tientallen jaren verder, eind jaren tachtig van de vorige eeuw, werd het Central Joint Mortuary Affairs Office (CJMAO) opgericht. De missie was om leiding te geven aan de verenigde bevelhebbers over mortuariumoperaties en massale dodelijke gebeurtenissen tijdens vredestijd en oorlogstijd.

• De jaren 1990: Na een nieuw decennium in de jaren negentig werd de nieuwe doctrine mortuarium ontwikkeld voor alle diensten van het Mortuary Affairs Center, Fort Lee, VA, onder leiding van de kwartiermeester-generaal, op basis van de lessen van Operatie Desert Shield / Storm. In 1997 werd het Disaster Mortuary Affairs Response Team (DMART) ontwikkeld, dat Mortuary Affairs combineerde met forensisch personeel om de strijdende commandant te ondersteunen.
• De jaren 2000: Toen aan het einde van het millennium, DOD Richtlijn 1300.22, identificeerde het Department of the Army als de Executive Agent voor Mortuary Affairs binnen het Ministerie van Defensie, evenals de oprichting van de DoD Casualty Advisory Board (CAB) en een centrale DoD-repository voor het slachtoffer informatie (onder andere).

• Mid-2000s: In 2008 leidde leger G-4 de Army Quartermaster School in Fort Lee, VA, om een ​​voorlopig Joint Mortuary Affairs Centre (JMAC) op te zetten om de missie van de Executive Agent van het leger uit te voeren. Nadat het ministerie van het leger het JMAC-conceptplan had goedgekeurd, werd JMAC opgericht in Fort Lee onder de Quartermaster School, waarbij leger G4 het toezicht hield op de EA-missie. Einde van de geschiedenisles - en maak je geen zorgen, er volgt geen test.
• Vandaag: JMAC biedt eersteklas training in mortuariumzaken voor functionarissen, aangeworven en burgerpersoneel uit alle vijf takken van de strijdkrachten en ontwikkelt de doctrine van de Joint and Army Mortuary Affairs. Elke serviceafdeling blijft verantwoordelijk voor de ondersteuning door Mortuary Affairs, met een voorlopig ID en een dispositie van menselijke resten en persoonlijke effecten (PE), voor zijn eigen personeel, tenzij anders aangegeven door de GCC of onderlinge ondersteuningsovereenkomsten tussen de Services. In alle gevallen wordt het directe eerste contact met familieleden van overleden personeel uitgevoerd door de ouderdienst.

Herstel van het slagveld

Het terugvinden van onze gevallenen van het slagveld kan soms moeilijk zijn. Er zijn vier basistypen herstel: vechten, post-combat, gebied (of theater) en historisch herstel. Soms is het nodig om dagenlang door as en voertuigresten te zoeken om persoonlijke identificatie te vinden, zoals dog-tags of naamborden, of om slagvelden te zoeken naar onbegraven dode, overhaaste, geïsoleerde of ongemarkeerde graven. Maar Mortuary Affairs zorgt ook voor onze soldaten die zijn gevallen in minder vijandige omstandigheden, zowel in het buitenland als in de VS, zoals accidentele sterfgevallen of sterfgevallen door ziekte.

Leger en Marine Corps

Momenteel hebben het leger en het Korps Mariniers de enige toegewijde Mortuary Affairs-eenheden (hoewel voorafgaand aan Operatie Iraqi Freedom het Korps Mariniers niet over een speciale afdeling mortuariumzaken beschikte) en toegewijde banen (leger 92M - Mortuary Affairs Specialist & USMC MOS 0472) - Technicus voor het ophalen en verwerken van personeel).

Luchtmacht en kustwacht

Het vermogen van Air Force Mortuary Affairs is gevestigd in het squadron voor militaire ondersteuning. Voor de kustwacht verzorgen of regelen ze tijdens hun vredesmissies mortuariumaangelegenheden voor afgestorven personeel van de kustwacht wereldwijd via andere diensten of civiele dienstverleners en in het buitenland tijdens gezamenlijke operaties, zij steunen op de Geographic Combatant Commander (GCC) voor ondersteuning.

Marine

Voor de marine worden op zee de dodelijke slachtoffers behandeld door de medische afdeling van het schip - aan land worden dodelijke slachtoffers behandeld door het personeel van de installatie voor medische behandelingsfaciliteiten. De Navy Mortuary Branch opereert vanuit de Navy Casualty Assistance Division en het personeel van Navy Mortuary coördineert het Burial-At-Sea-programma van de marine. Marine Morticians (zowel militair Navy NEC HM-8496 Mortician en burger) zijn ingedeeld bij Navy Casualty met dienstlocaties bij BUPERS in Millington, TN, Dover Port Mortuary bij Dover AFB, DE en USMC Casualty Branch bij Quantico, VA.

De marine is de enige dienst die morticians heeft aangenomen (en dat is slechts een dozijn). De andere diensten hebben civiele morticians in dienst.