Uitbesteding van Core (en niet-Core) werk

Ongeacht de grootte van een bedrijf, of het veld waarin het zich bevindt, een kritische regel van outsourcing is dat een bedrijf een van zijn 'kernfuncties' niet moet uitbesteden. Hoewel deze regel vrijwel universeel is overeengekomen door outsourcingexperts (ongeacht waar ze vandaan komen), varieert de definitie van 'kern' in relatie tot werk aanzienlijk tussen outsourcingsexperts.

Kern- en niet-kernbedrijfsfuncties

In de breedste zin van het woord zijn kernfuncties de meest essentiële functies in uw bedrijf en de functies die het belangrijkst zijn voor de inkomstenstroom van uw bedrijf. In sommige gevallen kunnen kernfuncties wettelijk worden vastgelegd, maar in de meeste gevallen is het aan het individuele bedrijf om te bepalen welke functies essentieel zijn voor hun bedrijfsvoering. Evenzo zijn niet-kernfuncties functies die de laagste waarde voor het bedrijf hebben en het meest generiek zijn. Hoewel er verschillende definities zijn in verschillende industrieën, is de vertaling van deze eenvoudige verklaring in een bedrijfsplan een zeer complex proces.

Weinig bedrijven (zelfs bedrijven die op elkaar lijken) zullen het eens zijn over wat kern onderscheidt van niet-kernfuncties.

Een voorbeeld van kern versus niet-kernfuncties

Voor een beter begrip van de praktische verschillen tussen kern en niet-kern, kunt u overwegen hoe deze regel wordt toegepast in Legal Process Outsourcing (LPO). LPO is uniek omdat het een gelicentieerd en gereguleerd beroep is. De functies die worden beschouwd als de praktijk van de wet zijn illegaal voor iemand anders dan een advocaat om uit te voeren. Dit zijn de functies die algemeen worden beschouwd als de kernfuncties van een advocatenkantoor. Een advocatenkantoor kan er echter voor kiezen om zeer gespecialiseerde gebieden van hun rechtspraktijk uit te besteden, ook al zijn ze mogelijk belangrijke bronnen van inkomsten en vereisen gespecialiseerde advocaten.

Over het algemeen gaat de uitbestedingsdiscussie echter over de functies die buiten de specifieke wettelijke definitie van de 'praktijk van de wet' vallen.

De praktijk van de wet is een uitdrukking die vaak een duidelijk omschreven reeks functies beschrijft die zich voordoen tijdens de vertegenwoordiging van een cliënt (tegen betaling) in de rechtbank. Het merendeel van het werk binnen een advocatenkantoor (of juridische afdeling van een bedrijf) is echter niet echt de tijd die voor de rechtbank wordt besteed. Het beantwoorden van telefoons, het verspreiden van e-mails en het invullen van kantoorpapier (hetzelfde type administratief werk dat in eender welke sector of op kantoor wordt ondernomen) wordt als niet-kernwerk beschouwd. Zelfs het maken van een heel eenvoudig contract dat inhoudt dat een juridisch sjabloon wordt ingevuld, vereist meestal geen advocaat (behalve als het gaat om het beoordelen van het eindproduct).

Elk bedrijf heeft echter een iets andere notie van onder welke omstandigheden een contract kan worden geschreven vanuit een sjabloon door een niet-advocaat en wanneer het met de hand moet worden vervaardigd door een advocaat. Het verschil (zoals bepaald door elk individueel advocatenkantoor of juridische afdeling) heeft invloed op hoeveel werk dat bedrijf als kern beschouwt en hoeveel niet-essentieel is.

Tot aan het bedrijf

Uiteindelijk moet vooraf worden nagedacht over het precies definiëren welke functies van uw bedrijf essentieel zijn en welke niet-essentieel zijn voordat een beslissing wordt genomen over welke taken en functies worden uitbesteed. Zoals het wettelijke voorbeeld laat zien, is er geen algemeen goed of fout, alleen een intern begrip tussen afdelingen en leidinggevenden over de activiteiten van uw bedrijf.