Favoriete lawdaden verleden en heden

Heb je je ooit afgevraagd waarom zoveel mensen zeggen dat advocaten op televisie geen realistische representaties van het beroep zijn? Juridische reeksen zijn zo populair, maar waarom?

Televisieprogramma's over de wet zijn gebruikelijk, ze variëren van lichtvoetige tarieven zoals Drop Dead Diva en Ally McBeal tot diepere drama's zoals Wet en orde en Hoe weg te komen met moord. Als er echter één ding over de hele linie klopt, dan nog is dit het volgende: hoewel de shows populair en vermakelijk zijn, beweren advocaten dat het juridische veld vaak verkeerd wordt voorgesteld op televisie. Afkomstig van verschillende lijsten, zijn hier acht van de meest populaire legale televisieseries, verleden en heden, en wat ze fout krijgen - en goed.

Wet en orde (alle versies)

Wet en orde doet goed werk van het tonen van de verbinding tussen de politie (de mensen die de criminelen vangen) en de districtsprocureurs (de mensen die de criminelen in de gevangenis hebben gestopt). Dat lijkt echter ongeveer alles te zijn dat het goed maakt. De show is zeer vermakelijk, maar het is op verschillende manieren misleidend. Ten eerste, de meeste criminelen op Wet en orde belanden op een of andere manier in de misdaad - bekentenissen zijn niet erg gebruikelijk en advocaten moeten meestal met veel minder werken als ze proberen overtuigingen te houden.

Het versnelt ook echt het proces van het strafrecht - kijkers zien aan het einde van een aflevering van een uur het happy-end einde (dat wil zeggen de veroordeling), maar dat is helemaal niet realistisch. Wet is in het minst geen snel veld en het duurt vaak jaren voordat juristen voor de rechter verschijnen om hun klanten te vervolgen of te verdedigen. Als geheel, Wet en orde toon het systeem van begin tot einde, maar het doet dit op een manier die bedoeld is om kijkers te vermaken in plaats van het juridische proces nauwkeurig af te beelden.

Pakken

Het grappige aan Pakken is dat het hele uitgangspunt gebaseerd is op een onmogelijke situatie - een van de twee hoofdpersonages, Mike Ross, heeft geen licentiaat in de rechten, maar is wel wetmatig. Natuurlijk, hij is briljant en neemt de LSAT mee voor de lol (en voor extra geld), maar hij en zijn collega's begaan een zee van ethische schendingen om het geheim van zijn verleden geheim te houden. Het is meestal waar advocaten de grens trekken Pakken - als leuk, zoals het is, kan iemand die geen licentiaatdiploma heeft, voor een BigLaw-bedrijf als een medewerker werken zonder enige inloggegevens te hoeven tonen, om nog maar te zwijgen van het halen van het bar-examen.

Afgezien van de belangrijkste premisse niet aantrekkelijk voor veel advocaten, de show portretteren veel aspecten van BigLaw correct - de late nachten, het papier duwen, en groot geld, onder andere dingen. Het geeft niet precies aan in hoeverre jonge medewerkers niet de opwindende delen van het werk doen (eigenlijk alles wat geen onderzoek is), maar het doet het beter dan sommige andere shows in dat opzicht.

De goede vrouw

Er wordt een dramatische licentie verwacht als het gaat om televisieprogramma's, maar de schrijvers nemen veel extra in De goede vrouw. De show begon met een vrouw die stil moest blijven staan ​​bij haar man toen hij toegaf haar vals te spelen met een prostituee en nu Alicia Florrick als partner in haar advocatenkantoor laat zien - een behoorlijk dramatische verbetering! Wat over het algemeen ergert aan advocaten die naar de show kijken, zijn de capriolen - er worden zelden last-minute bewijzen naar voren gebracht in de rechtbank en de zaken in de show worden veel sneller beslist dan ooit in de echte wereld zou zijn.

Het moet echter worden opgemerkt dat De goede vrouw heeft verschillende advocaten op het personeel, dus proberen ze de feiten recht te krijgen wanneer ze de afleveringen schrijven. En de show doet heel goed werk in het portreren van de politiek, die vaak te maken heeft met de wet op televisie.

Hoe weg te komen met moord

Als je aan advocaten zou vragen of ze een show over rechtenstudenten willen bekijken; het is bijna zeker dat ze zouden zeggen: "absoluut niet." Waarom? Omdat de gemiddelde student van de rechtenstudent saai is, zou hij of zij de meeste dagen in de klas doorbrengen of studeren. Dat is niet waar in Hoe weg te komen met moord. In de show krijgt een groep van 1Ls (eerstejaars studenten) een prestigieuze stage bij Annalise Keating, een gerenommeerde advocaat die ook lesgeeft aan hun fictieve rechtenstudie. Hoewel de zaken behoorlijk dramatisch zijn, vallen ze op zijn minst allemaal onder Keated's wheelhouse-criminal defense.

De rest van de show is vergezocht. Afgezien van het feit dat 1L's een cursus Criminal Law 101 volgen (wat waarschijnlijk de combinatie is van verschillende andere cursussen die de meeste rechtenstudenten later in hun loopbaan volgen), bespreken ze ook Annalise's huidige cases in de klas. Dat zou nooit gebeuren. Bovendien heeft de ABA een regel dat 1Ls niet meer dan een bepaald aantal uren per week kan werken en deze studenten werken zeker boven de drempelwaarde. Hoe entertainend de show ook is, het lijkt meer fout te krijgen dan goed als het om de wet gaat.

Drop Dead Diva

Voor veel mensen - zowel advocaten als televisiekijkers- Drop Dead Diva waarschijnlijk niet veel geregistreerd op de schaal van goed tot slecht als het gaat om legale shows. De hoofdpersoon is echter een advocaat en de wet is een integraal onderdeel van veel van de plots. Het uitgangspunt is dat een uniek-vapid model sterft op dezelfde dag als een rustige advocaat met een groot hart, en het vuile model moet het leven in het lichaam van de stille advocaat voortzetten. De meeste legale plots zijn op zijn best dun en de dramatiek kan een beetje veel zijn. De show als geheel is echter vermakelijk en hartverwarmend en geeft redelijk nauwkeurig de politiek weer die zich voordoet in BigLaw-bedrijven, samen met het hobbelige pad naar potentiële samenwerking.

JAG

De show JAG had de unieke kijk op de advocaten van de strijdkrachten. Terwijl de maker Donald P. Bellisario (een voormalige marine) naar nauwkeurigheid streefde bij het maken van zijn militaire juridische drama, zijn sommige advocaten van mening dat de show niet echt alle punten raakt die nodig zijn om volledig accuraat te zijn in juridische zin. Eén ding dat de show wel goed deed, was het veranderen van de manier waarop advocaten worden gezien in de populaire cultuur. Voor JAG kwam rond, advocaten werden vaak afgeschilderd als nerdy en bookish.

De JAG-advocaten waren echter meer "macho" en verdreven de overtuiging dat kracht het tegenovergestelde was van alle vaardigheden die een advocaat zou hebben.

Ally McBeal

Op veel manieren, Ally McBeal was nooit echt een legale show - het was een show over seks en liefde en leven aan het eind van de jaren negentig. Ally was echter een advocaat die bij een zeer eigenzinnig advocatenkantoor werkte, en om die reden maakt zij deze lijst. Hoewel de zaken waar Ally mee werkt grotendeels onbekend zijn voor het publiek (aangezien de show echt over haar ging, niet over haar caseload), bestonden er andere delen van haar karakter die zeer bekend waren - haar kledingkast en haar overwegend zonnige karakter, om te noemen twee. Voor zover als al dan niet Ally McBeal tot in de eenentwintigste eeuw, het is vrij gemakkelijk om te zeggen dat haar kledingkeuzes dat niet doen.

Het is misschien niet juist, maar vrouwelijke juristen krijgen nog steeds te horen wat ze wel en niet kunnen dragen tijdens het uitoefenen van de wet, en de korte rokjes van Ally zouden de snit niet maken.

LA Law

Op veel manieren, LA Law was het oorspronkelijke juridische drama dat jongeren ertoe aanzette het juridische veld te betreden. Veel advocaten lijst LA Law als hun favoriete juridische drama dat ooit op televisie was. Waarom? Toen het in de late jaren 80 in première ging, LA Law een revolutie teweeggebracht in hoe advocaten werden geportretteerd in de populaire cultuur. Ze werden plotseling gezien als mensen die moeilijke banen hebben maar ook complexe karakters zijn. LA Law is gecrediteerd met het veroorzaken van een ongekend aantal studenten om een ​​rechtenstudie toe te passen, en hoewel de show sommige aspecten van het jurist-zijn betoverde, kreeg hij er ook behoorlijk wat van.

Het is geen uitputtende lijst van televisieshows met advocaten als hoofdrolspelers, maar het is een goed uitgangspunt om te overwegen wat populaire cultuur goed en fout krijgt wanneer ze een legale show op televisie zetten. In veel gevallen zijn de personages goed ontwikkeld, maar de juridische verhaallijnen zijn vereenvoudigd, verheerlijkt en gemaakt om meer opwindend te lijken dan ze in het leven buiten de televisie zouden zijn. Zijn ze leuk? Zeker, en veel advocaten kijken elk van hen na. Ze zijn gewoon niet zo juridisch correct als ze zouden kunnen zijn, in het belang van dat entertainment!