Extended Twin Operations (ETOPS)

ETOPS, of Uitgebreide bewerkingen of Extended Twin Operations, beschrijft een type operatie waarbij luchtvaartmaatschappijen een groter bereik mogen vliegen over plaatsen waar luchthavens en landingsplaatsen schaars zijn, zoals lange routes over de oceaan (hoewel ETOPS niet beperkt is tot oceanische vluchten). Deze luchtvaartmaatschappijen zijn mogelijk eerder beperkt door FAR-deel 121.161, dat luchtvaartmaatschappijen beperkingen oplegt op bepaalde routes, en ETOPS is een extra privilege of een uitzondering op de door de FAA opgelegde regel zoals uiteengezet in FAR-deel 121.161 (zie hieronder).

​

ETOPS gedefinieerd

In AC-120-42B definieert de FAA ETOPS als:

Een vluchtvlucht waarbij een deel van de vlucht wordt uitgevoerd na 60 minuten vanaf een geschikte luchthaven voor turbinemotor-aangedreven vliegtuigen met twee motoren, en meer dan 180 minuten voor turbinemotor-aangedreven passagiersvliegtuigen met meer dan twee motoren. Deze afstand wordt bepaald met behulp van een goedgekeurde kruissnelheid met één uitgevallen motor onder standaard atmosferische omstandigheden in stilstaande lucht. Kort samengevat, ETOPS ontstond als resultaat van FAR-deel 121.161 om vliegtuigen in staat te stellen routes te vliegen die anders tegen de voorschriften zouden zijn. per deel 121.

CFR deel 121.161

Concreet staat in CFR Part 121.161 het volgende:

"… geen enkele certificaathouder mag een turbinemotor besturen via een route die een punt bevat: aanvankelijk werd het acroniem ETOPS gebruikt om alleen deel 121-vliegtuigen met twee motoren te beschrijven.Vanaf het begin zijn de ETOPS-voorschriften uitgebreid met elk twee-, drie- of viermotorig vliegtuig met passagiers te huur in een gebied waar luchthavens niet toegankelijk zijn volgens de voorschriften van de FAA, vandaar de afkorting van "extended twin operations" naar alleen "extended operations".

Vanaf 1936 moest een piloot of exploitant bewijzen dat er ten minste elke 100 mijl langs zijn route geschikte landingsvelden waren. Toen CFR Part 121.161 in 1953 werd opgericht, moesten vliegtuigexploitanten zorgen voor een landingsterrein binnen 60 minuten na hun route. Met drie- en viermotorige vliegtuigen bleven de regels veranderen om ervoor te zorgen dat operatoren efficiënt konden vliegen terwijl een vangnet voor vliegtuigen behouden bleef als een motor uitviel.

De eerste ETOPS-goedkeuring werd aan TWA gegeven in 1985, hetzelfde jaar begon de FAA met de toelating van tweemotorige vliegtuigen tot een verlenging van 120 minuten. Het werd vervolgens nog verder verlengd tot het maximum van 180 minuten in 1988.

Tegenwoordig is onder bepaalde omstandigheden een ETOPS-regel van 240 minuten goedgekeurd voor jets met drie en vier motoren. Boeing was de eerste die ETOPS-240-certificering behaalde voor zijn Boeing 777-vliegtuig.

Voor elk vliegtuig dat met succes onder ETOPS-regels vliegt, moet het eerst door de FAA worden gecertificeerd en goedgekeurd. Het goedkeuringsproces voor ETOPS is beschreven in de advies circulaire 120-42B.

Vervoerders die tweemotorige vliegtuigen gebruiken, kunnen een ETOPS-certificering aanvragen in een van de volgende categorieën, volgens AC-120-42B:

• ETOPS van 75 minuten
• ETOPS van 90 minuten
• ETOPS van 120 minuten
• ETOPS van 138 minuten
• ETOPS van 180 minuten
• ETOPS van 207 minuten
• ETOPS van 240 minuten (voor een specifiek geografisch gebied)
• 240 + minuten ETOPS (op basis van specifieke stadsparen)